Historia
Początki parafii w Szczawnicy sięgają roku 1350. Posiadała ona wtedy murowany kościół, który dotrwał do połowy XVI wieku. Niestety z podowdu złego stanu technicznego runął. W tym okresie Szczawnica utraciła duszpasterską samodzielność. Biskup krakowski Piotr Tomicki nie mogąc znaleźć kandydata na proboszcza w Szczawnicy w roku 1529 powierzył duszpasterstwo ks. Marcinowi proboszczowi w pobliskim Krościenku. Ciągnęło się to do roku 1870, kiedy to Szczawnica stała się niezależną kapelanią, a w roku 1889 ponownie uzyskała pełne prawa parafii. Na miejscu starego kościoła wybudowano w roku 1550 kościół drewniany pod wezwaniem św. Wojciecha. Pełnił on funkcję sakralną do roku 1894, kiedy to został rozebrany. Trzeci z kolei, do dziś istniejący, kościół szczawnicki wzniesiony został w latach 1882-1892.Konsekracji dokonał w dniu 28 VII 1892 roku arcybiskup Karol Hryniewiecki.
Legenda głosi, że patronem świątyni stał się św. Wojciech ponieważ wędrował on tędy do Krakowa.
Architektura
Wykonana jest w stylu neogotyckim. Wybudowany jest z kamienia pienińskiego i cegły. Otynkowana, kryta blachą, jednonawowa, z dwiema kaplicami o charakterze transeptu, prezbiterium węższym od korpusu i wieżą od frontu. Obszerna trójprzęsłowa nawa, transept i prezbiterium sklepione są krzyżowo. Wnętrze kościoła jest przyozdobione polichromią figuralną wykonaną przez Karola Polityńskiego w 1923 roku. Ściany nawy i transeptu dekorowane są ornamentami roślinnymi i linearnymi oraz fryzem z medalionami polskich świętych. Ołtarz główny został wykonay przez Kazimierz Chodziński w roku 1892.Centralną część ołtarza zajmuje sprowadzony z Rzymu w roku 1892, poświęcony przez Papieża Leona XIII, obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Na zasuwie ołtarzowej namalowany jest obraz św. Wojciecha, patrona kościoła.
Adres: ul. Jana Wiktora 1a,
34-460 Szczawnica
